Σύντομες απαντήσεις στο γνωστές τοποθεσίες και πως τους βγήκε το όνομα», με αλφαβητική σειρά.
Αγδίνες
Δύο είναι οι εκδοχές για την ονομασία: Η πρώτη υποστηρίζει πως όταν κάποιος είναι στην περιοχή αυτήν έχει απρόσκοπτη θέα, χωρίς φυσικά εμπόδια. Η δεύτερη και επικρατέστερη, οφείλεται στον «νονό» της, Αιγκτίν Αγά, που επί τουρκοκρατίας ήταν άρχοντας της περιοχής.
Αγία Άννα
Ιστορικοί ερευνητές αναφέρουν πως η «Αγιάννα» ιδρύθηκε από τον όσιο Χριστόδουλο, όταν ήρθε από την Πάτμο στην Εύβοια. Η ονομασία δόθηκε από εκείνον για να τιμήσει τη μητέρα της Παναγίας, την Αγία Άννα. Για χάρη του «βασιλικού» όμως «ποτίσθηκε» και η… Άννα, η μητέρα του Αλέξιου Α’ του Κομνηνού, που πρωτύτερα είχε «δωρίσει» την Πάτμο στον Χριστόδουλο!
Αγιάννης
Μέχρι τη δεκαετία του 1930, η γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στις 8 Μαΐου, από τον οποίο πήρε η περιοχή την ονομασία, ήταν η σημαντικότερη πανήγυρις! Οι κάτοικοι άρχιζαν το χορό μέσα στην εκκλησία του Αγιάννη, όπου πρωτοστατούσε ο παπάς της ενορίας! Αμέσως μετά, το γλέντι επεκτεινόταν σ’ ολόκληρο το χωριό!
Άγιος
Το όνομα αποτελεί φόρο τιμής σε κάποιον μυστηριώδη ιερέα! Όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Εύβοια, ένας άγνωστος παππούλης ειδοποίησε τους κατοίκους του χωριού πως οι άπιστοι πλησίαζαν και πως υπήρχε κίνδυνος για μεγάλη σφαγή. Αμέσως οι χωρικοί έφυγαν και έτσι σώθηκαν. Θεώρησαν τότε πως ο άγνωστος ήταν ένας άγιος με τη μορφή γέρου! Έτσι ονόμασαν το χωριό τους «Άγιος».
Άγιος Δημήτριος
Η νότια Εύβοια έχει πλούσιο ιστορικό πειρατικών επιδρομών! Το χωριό «μετακινήθηκε» τον 17ο αιώνα, εξαιτίας των συνεχών επιθέσεων που δεχόταν! Στη συγκεκριμένη περιοχή προϋπήρχε μία εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Έτσι, οι κάτοικοι για να τον τιμήσουν έδωσαν το όνομά του στο νέο τους χωριό, αλλά και στην παρακείμενη παραλία.
Αιδηψός
Μία ονομασία με σεξουαλική ιστορία! Προήρθε από τα γνωστά ιαματικά λουτρά που υπάρχουν στην περιοχή. Στην αρχαιότητα θεωρούνταν θεραπευτικά για διάφορες παθήσεις στα γυναικεία γεννητικά όργανα! Το όνομα λοιπόν ίσως προκύπτει από τις λέξεις «αιδοίο» και «άπτομαι».
Αμέλαντες
Δύο διαφορετικοί «νονοί» διεκδικούν τη βάπτιση του χωριού. Ο πρώτος είναι ο Τούρκος πασάς Αμέλ Αγάς, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης ολόκληρης της περιοχής κατά την τουρκοκρατία. Δεύτερος διεκδικητής είναι ο ποταμός Νηλέας, που περνάει δίπλα από το χωριό. Μία παραφθορά του ονόματος του ποταμού (Μέλας: σκουρόχρωμος) ίσως βάπτισε την περιοχή.
Ανδρωνιανοί
Τέσσερις ιστορίες συνοδεύουν την προέλευση του τοπωνυμίου! Στην πρώτη, το επίθετο «Νιανοί» ήταν πασίγνωστο στην περιοχή επί Τουρκοκρατίας. Στη δεύτερη, η λέξη «άντρο», που σημαίνει σπηλιά και εκεί υπάρχουν αρκετές, οδήγησε στην ονομασία. Η τρίτη σχετίζεται με τη λέξη «ανδρώνας». Έτσι ονομάζεται ο χώρος σε ένα σπίτι που είναι αποκλειστικά για άνδρες. Φαίνεται πως εκεί κάποτε είχαν πολλούς τέτοιους! Στην τελευταία ιστορία, η περιοχή πήρε το όνομά της από τους εύσωμους και γυμνασμένους άνδρες του χωριού.
Αλιβέρι
Τρεις εκδοχές υπάρχουν για την ονομασία. Στην πρώτη, ο πλούσιος Τούρκος Αλή Βερή που έζησε εκεί «βάπτισε» την περιοχή. Η δεύτερη σχετίζεται με τον Αλίβερο, έναν πλούσιο Βυζαντινό άρχοντα που έμενε εκεί. Η τρίτη αφορά στην εμπορική ανάπτυξη που είχε παλιότερα το Αλιβέρι. Η ονομασια προκύπτει από τη λέξη «αλισβερίσι».
Αρτεμίσιο
Το γνωστό ακρωτήριο ήταν αφιερωμένο στη θεά Άρτεμη. Εκεί βρισκόταν το ιερό της «Αρτέμιδος Προσηώας». Τον Αύγουστο του 480 π.Χ. ο ελληνικός στόλος προσάραξε εκεί, πριν ναυμαχίσει με τον περσικό. Στην αρχαία «Επιγραφή του Αρτεμισίου» αναφέρονται τα ονόματα 17 Δήμων της αρχαίας Εύβοιας.
Ασμίλαξ – Μυλάκι
Δυο γειτονικές περιοχές με την ίδια προέλευση! Η ονομασία Ασμίλαξ προήρθε από τη λέξη «Μυλάκι» που μετατράπηκε σε «Σμυλάκ», δηλαδή μύλος. Ο λόγος; Στην τοπική διάλεκτο, το «εις» γίνεται «σ» και το «ι» αφαιρείται! Έτσι, η φράση «στο Μυλάκι » μετατρέπεται σε «Σμυλάκ», ενώ η φράση «στους Μύλους» γίνεται «Σμύλους»! Αμελητέα η διαφορά ανάμεσα στα Ασμίλαξ και Μυλάκι!
Άτταλη
Αν και δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το «νονό» της τοποθεσίας, η επικρατέστερη εκδοχή θέλει «νονό» τον Άτταλο Γ΄. Ήταν βασιλιάς της Περγάμου και αρχιστράτηγος του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου και συνεργάστηκε με τους Ρωμαίους για την κατάκτηση της Εύβοιας, δίνοντας τελικά το όνομά του στην περιοχή. Όταν πέθανε, φρόντισε να περιέλθει στην κατοχή της Ρώμης το κράτος της Περγάμου μαζί με τους θησαυρούς της.
Αυλωνάρι
Η περιοχή βρίσκεται σε μια μακρόστενη κοιλάδα που διασχίζουν οι χείμαρροι Ρέα, Κανάλι και Καμάρα. Από τα ιστορικά στοιχεία προκύπτει πως η επικρατέστερη εκδοχή για το κοινότυπο ανά την Ελλάδα τοπωνύμιο σχετίζεται με τη λέξη «αυλών» που σημαίνει χαντάκι, βαθούλωμα, μεγάλη εδαφική εσοχή σε κοιλάδα ή χαράδρα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η ονομασία της περιοχής οφείλεται στη μορφολογία του εδάφους και την ύπαρξη αρχαίων τάφρων.
Αχλαδερή
Υπάρχουν τρεις εκδοχές για το τοπωνύμιο. Η πρώτη αποδίδει το όνομα στους κατοίκους της Λέσβου που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή και «δανείστηκαν» το όνομα από την Αχλαδερή Μυτιλήνης. Η δεύτερη αιτιολογεί την ονομασία από την πλούσια τοπική παραγωγή αχλαδιών. Η τελευταία στηρίζεται στο ότι εκεί υπήρχαν πολλοί ελαιώνες. Αποτέλεσμα ήταν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, που δεν παρήγαγαν λάδι να αναφωνούν με ζήλια «Αχ, λάδι!».
Βάθεια
Το όνομα προέρχεται από τη λέξη «βαθύς». Το χωριό είναι χτισμένο σε μία «λεκάνη» γης που δεν είναι ορατή από τα παράλια. Έτσι παλιότερα, οι πειρατές ερχόμενοι από τη θάλασσα δεν μπορούσαν να δουν το χωριό!
Βασιλικά
Τα βασιλικά πλοία του Ξέρξη αγκυροβόλησαν στη θαλάσσια περιοχή των Βασιλικών γύρω στο 480 π. Χ., λίγο πριν την ναυμαχία του Αρτεμισίου, «βαπτίζοντας» την περιοχή! Αυτή βέβαια είναι η επικρατέστερη προέλευση της ονομασίας, καθώς υπάρχει και δεύτερη: Μόνο κατά «λατινική» προσέγγιση και ανατρέχοντας στις ρίζες της γλώσσας επεξηγούμε την ονομασία της περιοχής! Ίσως προέρχεται από τις λέξεις vitalis, δηλαδή ζωτικός, ή vitulus που είναι το μοσχάρι! Και οι δυο ετυμολογίες ευσταθούν για ιστορικούς και κτηνοτροφικούς λόγους!
Βούνοι
Δυστυχώς δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για αυτήν την ονομασία. Μία εκδοχή θέλει να προήρθε από τη λέξη βουνό. Η άλλη την συσχετίζει με την αγγλική λέξη bonus, που σημαίνει δώρο. Αυτό σχετίζεται αφενός με το μυθολογικό πρόσωπο του Βούνου, που ήταν γιος του Ερμή και εκεί υπήρχε ναός του. Αφετέρου, με τη γενική σκέψη ότι η περιοχή είναι ένα δώρο της φύσης!
Βράχος
Στην ευρύτερη περιοχή του Βασιλικού, γύρω στο 500 π.Χ. υπήρχε ένα φρούριο. Τότε, οι Ερετριείς είχαν συμμαχήσει με τους Αθηναίους, για να καταλάβουν τους Χαλκιδείς. Με το φρούριο, οι Αθηναίοι ήθελαν να προστατέψουν τους κληρούχους. Το 490 π.Χ., που οι Πέρσες κατέλαβαν την Εύβοια, το φρούριο ήταν πλέον άχρηστο και το μόνο που απέμεινε ήταν ο «βράχος» του, που έδωσε την ονομασία στην περιοχή.
Γαβαλάς
Οι ρίζες του τοπωνυμίου είναι ανθρωπωνυμικές. Σχετίζονται με το βυζαντινής προελεύσεως όνομα Γαβαλάς. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η οικογένεια των Γαβαλάδων συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση. Πολλά μέλη της είχαν σημαντικά στρατιωτικά αξιώματα, όπως του οπλαρχηγού.
Γαλατσάδες
Οι απόψεις διίστανται για την προέλευση του τοπωνυμίου. Η μία εκδοχή θέλει το χωριό να παίρνει το όνομά του από τα φυτά «γαλατσίδες» που παράγουν έναν γαλακτώδη χυμό και αφθονούν στην περιοχή. Η άλλη σχετίζεται με την πλούσια κτηνοτροφική δραστηριότητα των κατοίκων και την πλούσια παραγωγή γάλακτος της περιοχής. Ένα δίκτυο αγωγών διοχέτευε το γάλα στις εγκαταστάσεις του κοντινού τυροκομείου.
Γιάλτρα
Η περιοχή είναι έτσι γνωστή από τον 15ο αιώνα. Η ονομασία Γιάλτρα προκύπτει από τη σύντμηση των λέξεων υγεία – γεια και λουτρά. Σχετίζεται με τις ιαματικές πηγές που υπάρχουν εκεί. Σύμφωνα με ειδικούς, οι ιαματικές πηγές που βρίσκονται εκεί είναι ισάξιες της Αιδηψού και έχουν τις ίδιες ευεργετικές επιδράσεις στον άνθρωπο.
Γιαννίτσι
Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Ιωαννίκιο από το όνομά του καλόγερου Ιωαννίκιου, που κατοικούσε στην περιοχή. Με τα χρόνια η ονομασία παραλλάχθηκε στο σημερινό. Πασίγνωστη είναι η ομώνυμη παραλία της περιοχής.
Γραμπιά
Το διαμέρισμα του Δήμου Καρύστου οφείλει το όνομά του σε έναν μεγάλο δρόμο που οδηγούσε στο φρούριο! Η Γραμπιά βρίσκεται στους πρόποδες ενός λόφου. Εκεί, τον 13ο αιώνα μ.Χ. υπήρχε η «Granda Via» που περνούσε μέσα από το χωριό με τέρμα το φρούριο της πόλης. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η «Granda Via» μετεξελίχθηκε με το πέρασμα του χρόνου στο τοπωνυμικό «Γραμπιά».
Δαμιά
Επί τουρκοκρατίας στην περιοχή υπήρχε ένα μεγάλο μοναστήρι που δέχθηκε την επίθεση Τουρκικών στρατευμάτων. Οι μοναχοί δεν προέβαλαν καμία αντίσταση και προτίμησαν να διαφύγουν στα γύρω βουνά. Μόνο ένας μοναχός δεν έφυγε και πολέμησε μέχρι τέλους τους εισβολείς: Ο Δαμιανός. Οι κάτοικοι για να τον τιμήσουν, έδωσαν στη περιοχή το όνομα «Δαμιά».
Δημοσάρης
Ο ποταμός Δημοσάρης διασχίζει ένα καταπράσινο φαράγγι. Η ονομασία του έχει ρίζες στη βυζαντινή περίοδο. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για την ακριβή προέλευσή του. Σύμφωνα με ιστορικούς, οι «Δημοσάριοι» ήταν καταπατητές κάτοικοι που εκμεταλλεύονταν δημόσια κτήματα στις όχθες ενός ποταμού. Απ’ ότι φαίνεται, στην περιοχή πρέπει να υπήρχαν αρκετοί! Βλ. περισσότερα, εδώ.
Δρυμώνας
Δύο εκδοχές σχετικές με τη φύση συνοδεύουν την προέλευση του τοπωνυμίου. Η πρώτη θέλει το χωριό να ονομάζεται έτσι από τις πάρα πολλές βελανιδιές, δρύες, που υπάρχουν στην περιοχή. Η δεύτερη αφορά στις κλιματολογικές συνθήκες. Το «δριμύ» ψύχος που επικρατεί στην τοποθεσία τους χειμώνες ίσως «βάπτισε» το γραφικό χωριό.
Δύστος
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την λέξη δύστος για κάποιον που είναι δυστυχής! Στα «Φιλιππικά» του Θεόπομπου επιβεβαιώνεται η ύπαρξη της πόλης, μιας και υπάρχει η πρόταση: «Δύστος, πόλις Ευβοίας». Σύμφωνα με ιστορικούς, η Δύστος ιδρύθηκε στους πρόποδες του λόφου Καστρί, στα παράλια και προσέφερε καταφύγιο στα διερχόμενα πλοία. Δηλαδή στους «δυστυχείς» που έψαχναν ένα ασφαλές λιμάνι!
Ενορία
Την προέλευση διεκδικούν δύο εκδοχές. Η πρώτη σχετίζεται με τις λέξεις «εν» και «όρος», δηλαδή επάνω στο όρος, που υποδεικνύει την τοποθεσία που χτίστηκε το χωριό. Η δεύτερη αφορά στο διοικητικό καθεστώς της περιοχής. Εκεί, το 1821 υπήρχε σήμα κατατεθέν μία εκκλησία. Έτσι το χωριό χαρακτηρίστηκε από την ενορία του, αφού διοικητικά δεν ήταν ανεξάρτητο, όπως και οι σημερινές ενορίες των εκκλησιών.
Που βρίσκονται τα τοπωνύμια στο χάρτη της Εύβοιας, από το σημείο 1 έως το 29.
Ερέτρια
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος. Η πλέον αποδεκτή ετυμολογικά είναι πως ταυτίζεται με το αρχαίο ουσιαστικό έρετμον, το οποίο καταδεικνύει τη μεγάλη και αναμφισβήτητη ναυτική δύναμη της Ερέτριας κατά τους αρχαίους χρόνους.
Εύβοια
Η ονομασία Εύβοια αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην «Ιλιάδα». Σύμφωνα με τον Όμηρο, οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας. Εκείνη την περίοδο επικρατούσαν διάφορες ονομασίες για το νησί όπως Αβαντίδα, Χαλκοδοντίς, Μάκριδα, Ελλοπία. Επικράτησε το «Εύβοια», λόγω της ανεπτυγμένης βουτροφίας στην περιοχή, από το «ευ» και «βους».
Ήλια
Το χωριό αυτό μέχρι το 1920 δεν αναφερόταν στον Ευβοϊκό χάρτη! Εκείνη την περίοδο, η πρόσβαση στην Ήλια ήταν δύσκολη, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη του να οφείλεται αποκλειστικά στη συλλογική προσπάθεια των κατοίκων της. Η ονομασία προήλθε από τη μονή Ηλίων, που υπάρχει στο βουνό της περιοχής.
Θαρούνια
Το αρχαίο όνομα της περιοχής ήταν Χαρούνια το οποίο μετεξελίχθηκε σε Θαρούνια. Ονομάστηκε έτσι εξαιτίας των σπηλαίων και των περασμάτων που υπάρχουν στην περιοχή. Ο μύθος θέλει τον Άδη και τον Πλούτωνα να κατεβαίνουν στον Κάτω Κόσμο από κάποια σπηλιά των Θαρουνίων.
Ιστιαία
Υπάρχουν δύο αλληλοσυνδεόμενες εκδοχές για την προέλευση του τοπωνυμίου. Η πρώτη θέλει «νονά» της περιοχής τη νύμφη Ιστιαία, της κόρης του Υριέα, που ήταν γιος του Ποσειδώνα. Με τη θάλασσα σχετίζεται και η δεύτερη εκδοχή της προέλευσης του τοπωνυμίου. Στην Ιστιαία υπήρχαν τα κατάλληλα δένδρα για την κατασκευή των ιστίων που χρησιμοποιούσαν τα πλοία της εποχής.
Καβαλλάρης
Αν παρατηρήσει κάποιος το βουνό που βρίσκεται βορειοανατολικά των Ροβιών σε αεροφωτογραφία, παρατηρεί ότι το σχήμα του παραπέμπει σε ράχη αλόγου. Επίσης, στα αρχαία χρόνια, η περιοχή κατοικείτο από τους «Ιπποβότες», που ήταν γαιοκτήμονες καβαλάρηδες και μάλλον οι «νονοί» του όρους.
Καθενοί
Μέχρι το 1841 το σημερινό χωριό ονομαζόταν «Σταθενοί». Το περίεργο σημερινό του όνομα αναλύεται ετυμολογικά από τις λέξεις «κατά», «εν» και «νους», που σημαίνει «ο καθένας με το νου του». Όσον αφορά στο παλιότερο, ως «νονός» φέρεται ένας πλούσιος Φράγκος γαιοκτήμονας που είχε δύο επίθετα. Το πρώτο ήταν Καθενός, ενώ το δεύτερος Σταθερός. Από την σύμπτυξή τους προήλθε το τοπωνύμιο!
Καλογερόβρυση
Η πηγή που υπάρχει στην περιοχή δίπλα στη Μονή Αρμά, χάρισε το όνομα της. Σε ανασκαφές του 1984 ανακαλύφθηκε ότι η Καλογερόβρυση ήταν οικιστικό κέντρο κατά τη Χαλκοκρατία, με διαφορετικό όμως όνομα. Εικάζεται πως ήταν αγροτοκτηνοτροφικός καταυλισμός που κατοικείτο εποχιακά.
Καμάρια
Δύο εκδοχές έχει αυτή η ονομασία. Στη μία, χαρακτηρίστηκε έτσι από τις μικρές γέφυρες σε σχήμα καμάρας που υπάρχουν ακόμη στους πολλούς χειμάρρους της περιοχής. Στην άλλη, η λέξη καμάρι, με υπερηφάνια δηλαδή, προσδιόριζε τους κατοίκους της την εποχή του Βυζαντίου.
Καστέλα.
Η προέλευση της ονομασίας του χωριού της κεντρικής Εύβοιας έχει τις ρίζες της στην εποχή της Λατινοκρατίας και στη λατινική λέξη castellum, που σημαίνει κάστρο. Η ονομασία του μέρους παραλλάχθηκε ελαφρώς σε «Καστέλο» κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, φτάνοντας τελικά ως τις μέρες μας με την τελική της μορφή.
Κατσαρόλα
Ο πρωταγωνιστής μιας ιστορίας αγάπης έδωσε με τις πράξεις του όνομα σε μια στροφή! Λίγο πριν την Κύμη, υπάρχει μια ταμπέλα όπου αναγράφει «Στροφή του Κατσαρόλα». Στην περιοχή ζούσε ένα ζευγάρι, η Ελένη και ο Δημήτρης. Λόγω της κοινωνικής κατακραυγής, επακόλουθο του παράνομου δεσμού τους, έφυγαν απ’ τον τόπο καταγωγής τους και εγκαταστάθηκαν στο συγκεκριμένο σημείο, κατα τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου. Εκείνη την περίοδο, ο Δημήτρης προσέφερε φαγητό σε όσους περνούσαν από το σπίτι. Η φιλοξενία του ήταν εντυπωσιακή, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να του δώσουν το παρατσούκλι «ο Κατσαρόλας»!
Κάραβος
Η έκπληξη που προκάλεσε η κατάπλευση ενός τεράστιου πλοίου στον κόλπο, προκάλεσε την ονομασία του! Όσοι το είδαν να ρίχνει άγκυρες στη θαλάσσια περιοχή του Αλιβερίου, εντυπωσιασμένοι από το μεγάλο μέγεθός του, το αποκάλεσαν «κάραβο», δηλαδή μεγάλο καράβι! Έκτοτε, η περιοχή ονομάζεται έτσι!
Κάδι
Για την πατρότητα του τοπωνυμίου υπάρχουν δύο ερμηνείες. Η πρώτη σχετίζεται με την αναπτυγμένη κτηνοτροφία της περιοχής. Συνδέεται με το ξύλινο δοχείο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή γιαουρτιού, το οποίο ονομάζεται κάδι. Η δεύτερη ερμηνεία φαίνεται πως πηγάζει από το όνομα του Κάδη Μουφτή, ο οποίος ήταν ιεροδικαστής κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και διέμενε στην περιοχή δυναστεύοντας τον κόσμο.
Κεράμεια
Δύο ερμηνείες διεκδικούν την πατρότητα ονομασίας του χωριού και σε αυτήν την περίπτωση. Η πρώτη ανάγεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η σύμπτυξη των ονομάτων του Τούρκου τσιφλικά Κερίμ Αγά και της συζύγου του Κερά Μίαν, δημιούργησε το τοπωνύμιο. Στη δεύτερη πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η εμπορική δραστηριότητα της περιοχής. Η πλούσια παραγωγή κεραμιδιών που υπήρχε κάποτε εδώ «βάφτισε» και το χωριό ολόκληρο!
Κεχριές
Η πλούσια παραγωγή της περιοχής σε καλλιέργειες κεχριού έδωσε το όνομά της στην τοποθεσία.
Κοκκινομηλιά
Τοπωνύμιο – απομεινάρι της Τουρκοκρατίας. Κάποιος Τούρκος διοικητής της περιοχής καταγόταν από την Κόκκινη Μηλιά της Μικράς Ασίας, γι΄ αυτό και «βάπτισε» την επαρχία του Κοκκινομηλιά. Μία δεύτερη, ιστορικά αδύναμη, εκδοχή υποστηρίζει πως το όνομα προήλθε από μια παλιά μηλιά.
Καμαρίτσα
Η τοποθεσία λέγεται έτσι από τη λέξη «καμάρι» και όχι «καμάρα» όπως μπορεί να πιστεύουν πολλοί. Αιτία αποτέλεσε η ειδυλλιακή θέση του χωριού, το οποίο δεσπόζει από ψηλά στη διαδρομή για την τοποθεσία του Άγιου, καμαρώνοντας για τη θέση του στο βουνό.
Κόμιτο
Πήρε την ονομασία του από τη λατινογενή λέξη come, δηλαδή κόμης, που σημαίνει ηγεμόνας, ιδιοκτήτης. Πιθανολογείται πως ολόκληρη η περιοχή ήταν στην ιδιοκτησία κάποιου ξένου ηγεμόνα κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας, ο οποίος έδωσε στην περιοχή αυτό το τοπωνύμιο.
Κόσκινα
Ονομάστηκαν έτσι από τα αυστηρά κριτήρια που έθεταν οι τοπικοί άρχοντες παλιότερα, τα οποία επέτρεπαν ή όχι σε κάποια οικογένεια την εγκατάστασή της στην περιοχή! Ο προεστός του χωριού «περνούσε από κόσκινο» όλους όσοι ήθελαν να ενταχθούν στον πληθυσμό του, εξασφαλίζοντας έτσι πως οι «νέοι γείτονες» δεν θα δημιουργούσαν κανενός είδους πρόβλημα στους παλαιούς κατοίκους! Κοινώς, να μην έρθουν τα άγρια για να διώξουν τα ήμερα!
Κουβέλες
Το χωριό οφείλει την ονομασία του στις μέλισσες και την πλούσια μελισσοκομία του. Η σλαβικής προέλευσης λέξη «κουβέλι» έχει δύο σημασίες. Η πρώτη σχετίζεται με τα σταθμά μέτρησης σιτηρών, ενώ η δεύτερη, η οποία και μας ενδιαφέρει, με τις κυψέλες που χρησιμοποιούνται ευρέως από τους μελισσοκόμους. Η περιοχή στις Κουβέλες είναι γεμάτη από τέτοιες κυψέλες!
Κούλουρος
Η περιοχή πήρε την ονομασία από τη λέξη «κουλουράω» που σημαίνει κατρακυλώ. Πιθανότατα ο χαρακτηρισμός να συνδέεται με το απότομο και δύσβατο έδαφος της τοποθεσίας που δυσκόλευε τους πεζοπόρους παλιότερα.
Κούρκουλοι
Στην τούρκικη γλώσσα «κουρκουλοί» ονομάζονται όλοι οι άνθρωποι που είναι κυνηγημένοι. Το πρώτο όνομα του χωριού ήταν «Νέο Σκουλάρι» προς τιμήν του παλαιότερου οικισμού που βρισκόταν δύο χιλιόμετρα μακριά από τη σημερινή περιοχή. Κατά την τουρκοκρατία, οι κάτοικοι μετέφεραν το χωριό τους, εξαιτίας των ληστρικών επιθέσεων που δέχονταν από τα βουνά, σε τοποθεσια πιο κοντά στο Προκόπι. Σκοπός των «κυνηγημένων» χωρικών ήταν να προστατευτούν από τις Τουρκικές αρχές. Τελικά, κατάφεραν να μην τους βγει το μάτι, αλλά τους «βγήκε» το όνομα!
Κουρούνι (άνω)
Τρεις είναι οι διεκδικητές για την προέλευση του τοπωνυμίου. Πρώτος είναι ο επονομαζόμενος Κουρούνας, με καταγωγή από το Βυζάντιο, που κατοίκησε πρώτος στην περιοχή. Δεύτερος είναι τα πουλιά «Κουρούνες» που φωλιάζουν στην περιοχή. Η τρίτη εκδοχή θέλει το μέρος να ονομάζεται έτσι από την παραφθορά της λέξης «κορώνα» σε «Κουρούνα», εξαιτίας της τοποθεσίας του χωριού σε περίοπτη θέση!
Κόνιστρες
Η περιοχή πήρε την ονομασία της από κάποιον αγωνιστικό στίβο που πιθανώς υπήρχε στην περιοχή. Αυτό προκύπτει από τη λέξη «κόνις» που σημαίνει σκόνη.Μάλλον επρόκειτο για την ψιλή άμμο που στρωνόταν κατά τη βυζαντινή περίοδο στο έδαφος, για να αγωνίζονται οι αθλητές στην πάλη και σε άλλα παρεμφερή αθλήματα.
Κριεζά
Για το όνομα της τοποθεσίας υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη θέλει τα Κριεζά να βαπτίσθηκαν έτσι από τις αρβανίτικες λέξεις «krie», που σημαίνει «κεφάλι» και «eji», που σημαίνει «μαύρο». Δηλαδή, η περιοχή στα Ελληνικά λέγεται μαύρο κεφάλι! Η δεύτερη άποψη θέλει τον τόπο να παίρνει το όνομά του από τα νεροπούλια Κρι – κρι που υπάρχουν στην περιοχή.
Κύμη
Υπάρχουν πάρα πολλές εκδοχές για την προέλευση του συγκεκριμένου τοπωνυμίου. Η επικρατέστερη έχει τις ρίζες της στη μυθολογία! Εκεί συναντάμε την Λάμια. Η αμαζόνα αυτή ζούσε στην περιοχή και γέννησε την Κύμη με πατέρα τον Ποσειδώνα. Η νεαρή αυτή αμαζόνα έδωσε το όνομα της στο χωριό. Αναζητώντας μια πιο λογική εξήγηση, συναντάμε πως η Κύμη πήρε το όνομά της από τα κύματα του πελάγους. Το κύμα «σκάει» μπροστά στα «πόδια» της, προκαλώντας το «κύμα, ίσον κύμη».
Κυπαρίσσι
Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί για την ονομασία της περιοχής είναι φυτωνυμική και σχετίζεται με την ύπαρξη πολλών κυπαρισσιών στο χωριό. Στο Κυπαρίσσι περιλαμβάνεται και ο οικισμός «Άκραι». Πιθανότατα πήρε το όνομά του στην αρχαιότητα ήταν το άκρο, το σύνορο της περιοχής αυτής με κάποια άλλη.
Λάμψακος (νέα)
Πρόκειται για οικισμό που ιδρύθηκε απ’ τους ξεριζωμένους της παλαιάς Λαμψάκου στον Ελλήσποντο. Έλαβε το όνομα της από τη Λάμψακο, την κόρη ενός ηγεμόνα, που βοήθησε τους τότε κατοίκους της περιοχής της να δημιουργήσουν τον δικό τους οικισμό.
Λέπουρα
Πήραν την ονομασία τους από τους Αλβανούς που πρωτοεγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας. «Λέπουρ» στην αλβανική γλώσσα ονομάζεται ο λαγός, ο οποίος αφθονούσε στην περιοχή, βαπτίζοντάς την τελικά με την παρουσία του.
Λούτσα
Λούτσα ονομαζόταν η στέρνα με το βρόμικο λασπόνερο, που υπήρχε εν αφθονία στη σημερινή τοποθεσία. Τις κατασκεύαζαν οι βοσκοί με σκοπό να «δροσίζονται» τα αιγοπρόβατά τους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Αυτοί οι ουσιαστικά «μεγάλοι λάκκοι με νερό», εκτός απ’ το ότι πρόσφεραν στιγμές δροσιάς στα ζώα, τα έκαναν και «λούτσα», δηλαδή μούσκεμα! Έτσι πήρε το όνομά του το χωριό, όπως πιθανότατα και η Λούτσα στην Αττική!
Λυκόπρι (κάτω Στενή)
Η παρουσία των λύκων στην περιοχή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην «τελετή βάπτισής» της! Η μοναδική λογική προέλευση του ονόματος εξηγείται με τη φράση «η κοπριά των λύκων», που με τους αιώνες μετεξελίχθηκε σε Λυκόπρι!
Μακρυκάπα
Αν και αναζητήσαμε περισσότερες πληροφορίες, δεν βρήκαμε την ακριβή προέλευση του τοπωνυμίου. Από τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει πως το όνομα σχετίζεται με την κτηνοτροφική παράδοση της περιοχής και της ζωής των βοσκών. Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, τους χειμώνες φορούσαν, μερικοί απ’ αυτούς ακόμη και σήμερα, μακριές μάλλινες κάπες για να προφυλάσσονται από τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στα βουνά.
Μαντούδι
Οφείλει την ονομασία του στην τσιγγάνικη λέξη «μαγκντώ» που σημαίνει ψωμί. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως το Μαντούδι πήρε το όνομά του γιατί έκαναν εκεί νοστιμότατο ψωμί! Η έννοιά του είναι μεταφορική και αναφέρεται στα εύφορα εδάφη της περιοχής, στα οποία κατά καιρούς, μέχρι και σήμερα, βρήκαν κατάλυμα τσιγγάνοι, οι οποίοι «έφαγαν ψωμί» από τις καλλιέργειες των πλούσιων εκεί χωραφιών.
Που βρίσκονται τα τοπωνύμια στο χάρτη της Εύβοιας, από το σημείο 30 έως το 62.
Μαρκάτες
Αυτό το τοπωνύμιο είναι από τα πλέον παράδοξα σε ολόκληρο το νησί! Την εποχή της Τουρκοκρατίας, οι προεστοί του χωριού φρόντιζαν να μαρκάρουν, να σημαδεύουν δηλαδή, το σώμα όποιου φυγά καταδίωκαν οι τουρκικές αρχές, έτσι ώστε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους κατοίκους. Το έκαναν ώστε να μπορούν να γίνονται εύκολα αντιληπτοί από τους κατακτητές και να αποφεύγονται οι ομαδικές συλλήψεις κατοίκων. Κοινώς, ήταν μην βρεθείς στην ανάγκη τους!
Μαρουλί
Οι ρίζες του τοπωνυμίου είναι ανθρωπωνυμικές. Σχετίζονται με το στρατηγό και άρχοντα με μεγάλη οικονομική ισχύ της εν λόγω περιοχής, Μαρουλή ,που γεννήθηκε το 1282 μ.Χ. και πέθανε το 1328 μ.Χ.
Μετόχι
Με τον όρο «μετόχια» χαρακτηρίζονταν κατά το παρελθόν όλα τα οικόπεδα που βρίσκονταν στην κατοχή μοναστηριών. Η περιοχή του Μετοχίου ανήκε επί Βυζαντίου στη μονή του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται κοντά στο σημερινό χωριό. Μετά την κατάκτηση της Εύβοιας από τους Τούρκους, τα «μετόχια» πέρασαν στην κυριαρχία τους. Όταν το νησί απελευθερώθηκε, η κυριότητα τους πέρασε στους χωρικούς της περιοχής, οι οποίοι διατήρησαν τον παλιό προσδιορισμό ως ονομασία.
Μπολοβίναινα
Έτσι λεγόταν η Ευβοιώτισσα αγωνίστρια της επανάστασης του 1821 που γεννήθηκε στην Αγία Άννα. Η ιστορία της ονομασίας του συγκεκριμένου βράχου έχει ως εξής: Τον πρώτο καιρό της εξέγερσης, μέσα σε μία σπηλιά στο φαράγγι Αράπης του Νηλέα ποταμού κρύφτηκαν μαζί με την ηρωίδα περίπου 40 χωρικοί από την Αγία Άννα, για να γλυτώσουν από τους στρατιώτες του Αγαρηνού Αγά Περκόφτσιαλη, που τους κυνηγούσαν για να τους σφάξουν. Η Μπολοβίναινα βγήκε κάποια στιγμή από την κρυψώνα για να τακτοποιήσει τα φλουριά της. Όταν επέστρεφε, Τούρκοι ιππείς την είδαν και άρχισαν να την καταδιώκουν. Τότε εκείνη, αφενός για να μην προδώσει τους συμπατριώτες της και αφετέρου να μην πέσει στα χέρια τους, προτίμησε να γκρεμιστεί στο φαράγγι από τον βράχο που μετέπειτα πήρε το όνομα της.
Μεσσαπίων (δήμος)
Η ονομασία υποδηλώνει το «γόνιμο έδαφος». Η άποψη ότι Μεσσάπιος σημαίνει «ο ποταμός που αγγίζει το μέσο της Εύβοιας» αμφισβητείται έντονα! Σύμφωνα με τον Δ. Μπαρσάκη, Μεσσάπιος είναι ο ποταμός που ρέει κατά το μέσον μιας εύφορης πεδιάδας. Η δε Μεσσαπία είναι η γόνιμη πεδιάδα που διαπερνά ο ποταμός, που «πιαίνει», δηλαδή καθιστά γόνιμη τη γη. Αυτά όλα τουλάχιστον στο παρελθόν. Γιατί σήμερα θα έπρεπε η περιοχή να ονομάζεται Μεσσαχρωμίων!
Νεροτριβιά
Το γραφικό χωριό ονομάστηκε έτσι από τα πολλά νεροτριβεία που υπήρχαν στην περιοχή. Οι κάτοικοι του χωριού αξιοποιούσαν στο παρελθόν την ορμή των ποταμών της περιοχής, για να πλένουν το ρουχισμό αλλά και τα μάλλινα υφάσματα με τα οποία διακοσμούσαν τα σπίτια τους.
Όθωνα (βράχος του)
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρωπωνυμίου είναι ο «Βράχος του Όθωνα», που βρίσκεται πάνω από την πλατεία της Κάτω Στενής. Πίσω από αυτό το βράχο βρισκόταν το σπίτι του Όθωνα Θωμά, ο οποίος διάβαζε δυνατά εφημερίδες στους υπόλοιπους αγράμματους χωρικούς κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οκτωνιά
Η περιοχή πήρε το όνομά της από τον αριθμό οκτώ! Εδώ, ο μύθος περιπλέκεται με την αλήθεια. Οκτώ νέοι και οκτώ νέες επιβιβάστηκαν σ’ ένα πλοίο κοντά στην παραλία του Μετοχίου, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους Τούρκους. Οι κυνηγημένοι κατάφεραν να σωθούν βρίσκοντας καταφύγιο στη θέση της σημερινής Οκτωνιάς, ιδρύοντας εκεί το πρώτο χωριό.
Όριο
Πιθανότατα, πίσω από το τοπωνύμιο δεν κρύβεται τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι φανερώνει το όνομα. Το χωριό πιθανότατα αποτελούσε κάποιο όριο της αρχαίας Κύμης, προσδιορίζοντας έτσι μέχρι που έφταναν τα εδάφη της.
Παγώντας
Αν και δεν υπάρχουν επαρκή ιστορικά στοιχεία που να συνδέουν τον στρατηγό Παγώνδα με την περιοχή, κάποιοι τον αναφέρουν ως «νονό» της. Την εποχή της ακμής της η Αθήνα είχε σκληρή επεκτατική πολιτική. Το 424 π. Χ. ο στρατηγός των Βοιωτών Παγώνδας νίκησε τους Αθηναίους σε μάχη για την κατάκτηση της Εύβοιας στο Δήλεσι. Λόγω της απόστασης της μάχης με την τοποθεσία η εξήγηση αυτή αμφισβητείται. Έτσι, υπάρχουν άλλες δύο εκδοχές για την ονομασία: Μία ανθρωπωνυμική και μία οικολογική. Στην πρώτη, το χωριό ονομάστηκε έτσι από τον Παγώνδα, έναν πλούσιο γαιοκτήμονα της περιοχής με καταγωγή από τη Θήβα. Στην δεύτερη, η διαμόρφωση του εδάφους από τις πολλές πηγές της περιοχής, παράγει τη σύνθετη λέξη Παγώνδας. Πογών: πηγών. Δα – γα: γη.
Παπάδες
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η ευρύτερη περιοχή του σημερινού χωριού κατακλυζόταν από ιερείς. Το «χωριό των Παπάδων» δεν έμεινε ποτέ δίχως λειτουργία και έτσι το όνομα έμεινε. Σχετικός είναι και ένας ενδιαφέρων τοπικός μύθος. Στην περιοχή παλιά υπήρχε ένα μοναστήρι που λειτουργούσε ένας καλοκάγαθος παπάς ο οποίος πάντα βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη. Κάποια στιγμή πέρασαν στη δικαιοδοσία του από δωρεές κάποια χωραφια σε καλά σημεία. Αυτά τα κομμάτια γης θέλησαν να αποσπάσουν από τον παπά ορισμένοι χωρικοί και σκαρφίστηκαν ένα πονηρό σχέδιο! Ένας από αυτούς ντύθηκε γυναίκα και, αφού προηγουμένως τον επισκεφθηκε, τον κατηγόρησε σε όλο το χωριό πως κατά τη συνάντησή τους είχε πονηρούς σκοπούς! Ο παπάς στεναχωρήθηκε πολύ και έφυγε, μεταφέροντας τη Μονή στο Άγιο όρος, στη σημερινή Μονή Ξεροποτάμου. Πριν όμως, καταράστηκε το χωριό να του συμβούν τρία κακά: «Φωτιά, σεισμός και νερό να πέσει» είπε! Μέχρι και σήμερα, στους Παπάδες φοβούνται την κατάρα! Όπως λένε, φωτιά είχαν τη δεκαετία του 70. Πλημμύρα, όπου πνίγηκαν εννιά άτομα, έγινε τη δεκαετία του 90. Ας ελπίζουμε πως δεν θα τριτώσει το κακό!
Παρθένι
Σύμφωνα με το μύθο, εκεί υπήρχε ένα μοναστήρι όπου φιλοξενούσε νεαρές παρθένες που αναζητούσαν καταφύγιο από τους Τούρκους. Μοναχοί γέροντες πρόσεχαν και φρόντιζαν τα κορίτσια για αρκετό καιρό, αλλά κάποια στιγμή οι Τούρκοι το κατάλαβαν. Εισέβαλαν στο μοναστήρι και, αφού έσφαξαν τους μοναχούς, βίασαν όλες τις κοπέλες!
Πεθαμένος
Κάποτε από την περιοχή περνούσε μια τουρκική περίπολος που αντιλήφθηκε μια παρουσία πίσω από την πυκνή βλάστηση. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ με αποτέλεσμα να χτυπήσουν έναν χωρικό. Από τα τραύματα, τον θεώρησαν πεθαμένο. Οι συγγενείς του θύματος όμως τον έσωσαν! Μετά από καιρό η ίδια περίπολος, περνώντας από το ίδιο σημείο, ήρθε πάλι πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του. Οι Τούρκοι τότε το έβαλαν στα πόδια, φωνάζοντας «ο πεθαμένος»!
Πολιτικά
Η ονομασία δεν έχει καμία σχέση με πολιτικά γεγονότα. Κατά την περίοδο του Βυζαντίου, άνθρωποι από τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και ονόμασαν την περιοχή «Πολιτικά», σε ανάμνηση της Πόλης που αγαπούσαν!
Πράσινο
Τόσο το παλαιότερο όσο και το νεότερο όνομα της περιοχής σχετίζονται με τη μορφολογία της. Το πρώτο του όνομα ήταν Καλέτζι, από το καλέ ίντζι, που σημαίνει «μέρος που περιβάλλεται από μεγάλους βράχους». Το 1954, με μία δόση black χιούμορ, το χωριό ονομάστηκε Πράσινο, εξαιτίας των βράχων που δεν επιτρέπουν ν’ αναπτυχθεί επάνω τους καμία βλάστηση!
Πυργί
Για την προέλευση του τοπωνυμίου υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη σχετίζεται μ’ έναν μικρό πύργο που υπήρχε στο σημείο του σημερινού νεκροταφείου της περιοχής επί Βυζάντιου. Η δεύτερη θέλει το Πυργί να ονομάζεται έτσι από Χιώτες, οι οποίοι τον 17ο αιώνα εγκατέλειψαν την περιοχή Πυργί της Χίου και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια.
Σήμια
Το τοπωνύμιο σχετίζεται με κάποια φλέβα ασημιού που υπήρχε στην αρχαιότητα εκεί, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω περιοχή. Με τα χρόνια προέκυψε η παραφθορά από Ασήμια, σε Σήμια.
Σκούντερι
Η περιοχή πήρε την ονομασία της από έναν Τούρκο διοικητή της που καταγόταν από το Σκουτάρι της Αλβανίας ή της Μ. Ασίας. Αρχικά η περιοχή «βαφτίστηκε» Σκουτέρι. Εναλλακτικά, η περιοχή ονομάζεται Πύργος, επειδή επί Ενετοκρατίας δέσποζε στην υψηλότερη κορυφή του Σκουντερίου ένας πύργος.
Σπαθάρι
Οι ρίζες του τοπωνυμίου χάνονται στη βυζαντινή αλλά και στην Τουρκοκρατούμενη περίοδο. Η μία εκδοχή βασίζεται στον βυζαντινό τίτλο «Σπαθάριοι», σωματοφύλακες δηλαδή και υποδηλώνει πως οι κάτοικοί της ήταν σημαντικοί τιτλούχοι της αυτοκρατορίας. Στη δεύτερη, οι «σπάθες» των Τούρκων κάποια στιγμή επί κυριαρχίας τους είχαν κατασφάξει τον πληθυσμό της περιοχής.
Σταυρός
Στο μακρινό παρελθόν, η φυματίωση είχε χτυπήσει τους χωρικούς της περιοχής. Απελπισμένοι όπως ήταν, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο Θεό, γεμίζοντας το χωριό με σταυρούς, ώστε να νικηθεί το «κακό». Δεν ξέρουμε αν σώθηκαν, πάντως ο προσδιορισμός έμεινε!
Στρόπωνες
Σύμφωνα με την παράδοση, η ονομασία του χωριού οφείλεται σε παραλλαγή του ρήματος «τρυπώνω» και χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι κάτοικοι της περιοχής ήταν εκείνη την περίοδο «άνθρωποι των σπηλαίων», μια που αναζητούσαν καταφύγιο σε όποια τρύπα έβρισκαν στα γύρω βουνά, προκειμένου να μην πιαστούν αιχμάλωτοι από τους Τούρκους!
Στενή
Οι ρίζες του ονόματος της «Αράχωβας της Εύβοιας» βρίσκονται στην Τουρκοκρατούμενη περίοδο. Η μορφολογία της περιοχής διευκόλυνε αφάνταστα τον κλεφτοπόλεμο, καθώς οι πολυάριθμες τουρκικές μονάδες στρατού αναγκάζονταν να διασπώνται για να «χωρέσουν» στην «στενή» τοποθεσία. Έτσι, οι τοπικοί οπλαρχηγοί αποδεκάτιζαν τους εχθρούς τους, που δεν είχαν το χώρο να απλωθούν, ώστε να ελιχθούν καλύτερα!
Στροφυλιά
Για την προέλευση του ονόματος υπάρχουν δύο εκδοχές: Η πρώτη θέλει τον τόπο να ονομάστηκε έτσι από τα πεύκα που υπάρχουν εκεί. Στη βοτανική επιστήμη, «στροφυλιά» ονομάζεται το πεύκο. Η δεύτερη σχετίζεται με τους ανέμους που αναπτύσσονται στην περιοχή και περιστρέφουν τα φύλλα των δέντρων.
Τσαπουρνιά
Το θαμνώδες φυτό τσαπουρνιά που ευδοκιμεί στην περιοχή έδωσε και το όνομα στον σημερινό οικισμό. Επί Τουρκοκρατίας αποτέλεσε το κυριότερο υλικό που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι χωρικοί, για να φτιάξουν τις καλύβες τους.
Ταξιάρχης
Η εικόνα των Ταξιαρχών, που μεταφέρθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1925 στην περιοχή, έδωσε και το όνομά της στο μέχρι πρότινος τοπωνύμιο Μουρσαλή. Και αυτή η ονομασία προερχόταν από τους ίδιους πρόσφυγες της πόλης Μουρσαλή στην Μ. Ασία. Τελικά, έδωσαν στην περιοχή την ονομασία που έχει μέχρι σήμερα, για να τιμήσουν την εικόνα.
Χαλκίδα
Βλ. αναλυτικά τη διαδρομή του τοπωνυμίου στο χρόνο, εδώ.
Χιλιαδού
Το τοπικός μύθος θέλει το 1470 τον Μωάμεθ Β΄ να επιβιβάζεται σε αυτήν την παραλία επιτιθέμενος στους κατοίκους της. Λένε πως ήθελε να αρπάξει έναν μυθικό θησαυρό, που φήμες τον ήθελαν κρυμμένο στο χωριό Βρύση. Για να πετύχει τον σκοπό του ο «Πορθητής» κατέσφαξε πολλές χιλιάδες κατοίκους. Έτσι, προέκυψε η ονομασία Χιλιαδού! Ο μύθος αυτός ασφαλώς είναι εντελώς αβάσιμος ιστορικά και καταρρίπτεται από τα χρονικά της αλώσεως της Χαλκίδας, καθώς ο Μωάμεθ Β΄ είναι γνωστό πλέον πως μισούσε το νερό και γι’ αυτό πήγε με τον πολυάριθμο στρατό του στην πόλη από τη ξηρά (βλ. αναλυτικά εδώ). Έτσι, επικρατέστερη ερμηνεία είναι πως η ονομασία Χιλιαδού προήρθε από το ομώνυμο εκκλησάκι (Παναγία της Χιλιαδούς) που βρίσκεται κοντά στην παραλία. Πρόκειται για βυζαντινό σταυρεπίστεγο ναό. Σύμφωνα με μια εκδοχή, η Παναγία της Χιλιαδούς ήταν η χιλιοστή εκκλησία που έκτισε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα.
Ωρολόγιο
Τρεις εκδοχές με κοινή ρίζα υπάρχουν για την προέλευση του τοπωνυμίου. Σύμφωνα με την πρώτη, στην περιοχή κατασκευάζονταν ηλιακά ρολόγια. Η δεύτερη σχετίζεται με ένα μεγάλο ηλιακό ρολόι που πιθανότατα υπήρχε στην περιοχή. Η τελευταία εκδοχή αφορά το χρονικό σημείο που καθορίζει το Ωρολόγιο. Για να καταλάβετε, αν ένας οδοιπόρος ξεκινήσει από την Κύμη και ένας άλλος από το Αλιβέρι με το ίδιο βήμα, θα συναντηθούν ακριβώς στο κέντρο του χωριού!
ΠΗΓΗ:SQUARE HISTORY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου