Του Κώστα Στούπα
Είτε γίνουν οι εκλογές στο τέλος της τετραετίας, 16-18 μήνες περίπου από σήμερα, το Φθινόπωρο του 2019, είτε το Φθινόπωρο του 2018 σε 6 μήνες περίπου, είτε νωρίτερα, η χώρα βρίσκεται ήδη σε προεκλογική περίοδο.
Οι συνεχείς διορισμοί, τα επιδόματα και οι υποσχέσεις που μοιράζει η κυβέρνηση με εντεινόμενους ρυθμούς επιβεβαιώνουν αυτήν την εκτίμηση. Κατά το πρώτο τρίμηνο π.χ. οι δαπάνες μισθοδοσίας της Κεντρικής διοίκησης ήταν αυξημένες κατά 152 εκατ. σε σχέση με πέρυσι. Τούτο σημαίνει επιπλέον 600 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση...
Η είσοδος της χώρας σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο ήδη εδώ και μήνες έχει αντίκτυπο στην οικονομική δραστηριότητα αλλά και το χρηματιστήριο με επίκεντρο τις τράπεζες και τις λοιπές εταιρείες που δεν έχουν έσοδα από πολυεθνική δραστηριότητα.
Το πιθανότερο είναι τους επόμενους μήνες, ακόμη και με θετικό ή ουδέτερο το διεθνές περιβάλλον, η αβεβαιότητα να ενταθεί. Η στήλη έχει επισημάνει εδώ και καιρό πως μετά το Καλοκαίρι του 2017 οι ρυθμοί στην οικονομία έχουν ανακοπεί όπως επίσης και η εικόνα του ελληνικού χρηματιστηρίου έχει επιδεινωθεί. Τούτο έχει να κάνει και με την πορεία των ενδείξεων που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις...
Το κυβερνητικό σενάριο...
Το βασικό πολιτικό σενάριο της κυβέρνησης μέχρι τούδε είναι η πανηγυρική έξοδος από τα μνημόνια με τη συνηγορία των όποιων θετικών ενδείξεων της οικονομίας ως συμπερασμάτων πως αυτή αλλάζει σελίδα.
Με την προβολή του όλου σκηνικού ως επιστροφή στην κανονικότητα η κυβέρνηση σκόπευε να ενισχύσει το προφίλ της και να μειώσει τη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία.
Παράλληλα με συντονισμένη σκανδαλολογία με τη συνηγορία μερίδας της δικαιοσύνης σκόπευε να κοντύνει την αντιπολίτευση, παράλληλα με τον προσεταιρισμό τμημάτων...
Σε αμφότερα τα πεδία το εγχείρημα "καρκινοβατεί”. Η "καθαρή” έξοδος δεν αμφισβητείται πλέον από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από στελέχη της κυβέρνησης όπως π.χ. ο κ. Φίλης. Η επανάληψη των κατά καιρούς ιαχών περί δυναμικής ανάκαμψης και ανάστασης της οικονομίας μόνο θυμηδία προκαλούν...
Το εγχείρημα της μείωσης της διψήφιας διαφοράς που εμφανίζει η Νέα Δημοκρατία κατά μέσο όρο στις περισσότερες δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται να τελεσφορεί...
Ο μοναδικός στόχος που απομένει στην κυβέρνηση είναι η αποτροπή του ενδεχομένου κυβέρνησης αυτοδυναμίας από τη Ν.Δ. και κυρίως η αποτροπή του ενδεχομένου Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ να συγκεντρώσουν 180 βουλευτές και να καταφέρουν εκλέγοντας πρόεδρο να αποσοβήσουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών με απλή αναλογική.
Τούτο σημαίνει πως Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ πρέπει να συγκεντρώσουν περίπου το 46% των εγκύρων ψήφων των προσεχών εκλογών. Αυτό δεν μοιάζει εύκολο με τα σημερινά δεδομένα και θα εξαρτηθεί κυρίως από το ποσοστό της αποχής και το ποσοστό της συσπείρωσης που θα πετύχει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πιθανά σενάρια λοιπόν είναι δυο.
α) Το πρώτο είναι πως Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ κλπ συγκεντρώνουν τους 180 βουλευτές και απομακρύνουν το ενδεχόμενο κυβερνητικής παρένθεσης και αλλάζουν τον εκλογικό νόμο...
β) Το δεύτερο είναι να μην τα καταφέρουν και να πάμε σε πρόωρες εκλογές με απλή αναλογική.
Οι υποστηρικτές της απλής αναλογικής διατείνονται πως αυτή θα λειτουργήσει σαν μοχλός δημιουργίας ευρύτερων πολιτικών συνέσεων. Οι αντίπαλοί της πως οδηγεί σε ακυβερνησία και περαιτέρω "μπαχαλοποίηση” της πολιτικής μας ζωής η οποία ήδη παρουσιάζει αυξημένη εκπροσώπηση γραφικών και "μαϊντανών”.
Η ιστορία της απλής αναλογικής στη χώρα μας δεν είναι συνδεδεμένη με τις καλές περιόδους της. Είχαμε τρεις περιόδους που εφαρμόστηκε η απλή αναλογική και οι τρεις χαρακτηρίζονται από φαινόμενα ακυβερνησίας και παρακμής της οικονομίας και του πολιτεύματος.
Η πρώτη περίοδος είναι εκείνη μεταξύ 1926-28 όταν στη Βουλή εισήλθαν 13 κόμματα και μέσα σε δύο χρόνια είχαμε 5 κυβερνήσεις.
Η δεύτερη περίοδος ήταν μεταξύ 1932-36 όταν μέσα σε 4 χρόνια είχαμε 4 κυβερνήσεις και η αδυναμία ανάδειξης ισχυρής κυβέρνησης το ‘36 οδήγησαν το Κόμμα των Φιλελευθέρων και το Λαϊκό Κόμμα να αναθέσουν την πρωθυπουργία στον Ιωάννη Μεταξά ο οποίος επέβαλε δικτατορία...
Η τρίτη περίοδος ήταν μεταξύ 1950-52 όταν στη Βουλή είχαμε πάλι 13 κόμματα. Ευτυχώς η περίοδος αυτή τερματίστηκε με την στήριξη του Πλαστήρα στο σχέδιο Παπάγου για αλλαγή του εκλογικού συστήματος.
Η εφαρμογή της απλής αναλογικής έχει βεβαρυμένο παρελθόν στην ελληνική πολιτική ιστορία και αυτό οι αγορές το γνωρίζουν γιατί εκτός από τις εφήμερες θυμικές αντιδράσεις κουβαλάνε μαζί τους τη βαθιά μνήμη του καπιταλισμού που ταυτίζεται με την ασυνείδητη μνήμη του πολιτισμού μας.
Η οικονομία δείχνει να φοβάται τις προσεχείς εκλογές παρά το γεγονός πως όλες οι ενδείξεις καταδεικνύουν την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση είναι πολύ πιθανό η χώρα να εισέλθει σε μια περίοδο πολιτικής και οικονομικής τρικυμίας κατά την οποία η τρικυμία μετά το 2010 θα μοιάζει με "μπουνάτσα”. Πόσο μάλλον που στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ένα 30-40% με θολές αντισυστημικές πεποιθήσεις ένα μεγάλο μέρος του οποίου δεν θεωρεί το δημοκρατικό πολίτευμα αιτία της χρεοκοπίας και αποστρέφεται τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας μας...
kostas.stoupas@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου