Με σειρά υποσχέσεων που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν η κυβέρνηση φαίνεται να μεταθέτει την όποια λύση για τη ΛΑΡΚΟ στους επόμενους, δηλαδή για μετά τις εκλογές.
Η ημερομηνία 21 Αυγούστου συμβολίζει την έναρξη μιας ακόμη... υπόσχεσης για την πολύπαθη ΛΑΡΚΟ. Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν διαρρεύσει ότι με τη λήξη της εποχής των μνημονίων, θα μειωθεί και η ένταση της επιτροπείας με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η κρατικοποίηση της εταιρείας.
Ο παραπάνω ισχυρισμός δεν ευσταθεί και αναμένεται να είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των υποσχέσεων που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να "τραβήξει" χρονικά το θέμα για να το "φορτωθούν" οι επόμενοι.
Η ΠΡΩΤΗ υπόσχεση έγινε τον Ιούλιο του 2017 όταν στη Βουλή ο κ. Σταθάκης δεσμεύτηκε ότι "λύσεις θα δοθούν μέσα στο ερχόμενο Φθινόπωρο" δηλαδή ένα χρόνο πίσω. Μάλιστα ο κ. Σταθάκης μιλούσε τότε για τη "σαφή θέση της Κυβέρνησης για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της εταιρείας, την πρόθεση της να την εντάξει στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας", ενώ περιέγραφε και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που έχει λάβει για την εξυγίανση της ΛΑΡΚΟ.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ υπόσχεση ήταν αυτή βουλευτών της περιοχής που διαβεβαίωναν ότι ο δημόσιος χαρακτήρας της ΛΑΡΚΟ έχει εξασφαλιστεί. Αυτό μέχρι την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που απαιτούσε την επιστροφή της κρατικής ενίσχυσης που είχε λάβει και είχε ως αποτέλεσμα νέες κινητοποιήσεις.
Η ΤΡΙΤΗ υπόσχεση έγινε αμέσως μετά την πορεία των Σωματείων στην Αθήνα. Τότε (τους) υποσχέθηκαν: α) Συνάντηση με Σταθάκη - Τσακαλώτο εντός 15 ημερών (που ποτέ δεν έγινε ούτε προγραμματίζεται, παρήλθαν ήδη τρεις μήνες) και αποδοχή του αιτήματος να ενημερωθεί ο πρωθυπουργός και να δώσει προσωπικά τις λύσεις (ούτε που θα τον έχουν ενημερώσει).
Η ΤΕΤΑΡΤΗ υπόσχεση είναι αυτή που ξεκίνησε χθες: Χωρίς μνημόνια πια θα κάνουμε του κεφαλιού μας. Δεν ευσταθεί, η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ έχει άλλου είδους εκκρεμότητες τις οποίες η χώρα θα έπρεπε να επιλύσει ακόμη και εάν δεν είχε μπει ποτέ σε μνημόνια.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ
Η τρόικα πάντα μιλούσε για δύο βασικά προβλήματα. Πρώτον, ότι η επιχείρηση έχει πλεονάζον προσωπικό. Δεύτερον, ότι η δομή των δύο διαγωνισμών (ένας για την πώληση του εργοστασίου της Λάρυμνας και ένας άλλος για την πώληση των ορυχείων) ήταν τέτοια που η νέα ΛΑΡΚΟ θα εθεωρείτο διάδοχος της παλιάς, με συνέπεια να «φορτωθεί» τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Ως προς το πρώτο σημείο, η κυβέρνηση Σαμαρά δήλωνε ότι εξετάζει μείωση του προσωπικού κατά 20%, χωρίς μείωση αποδοχών για τους υπόλοιπους. Υποψήφιοι προς αποχώρηση θα είναι διοικητικοί υπάλληλοι που απασχολούνται στα γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα και εργαζόμενοι σε μικρά περιφερειακά ορυχεία. Εναλλακτικά, πρότεινε και την οριζόντια μείωση αποδοχών για όλους. Στα παραπάνω ο φόβος ήταν μια απεργία διαρκείας που θα γονάτιζε την εταιρεία οριστικά.
Ως προς το δεύτερο πρόβλημα η κυβέρνηση Σαμαρά πρότεινε, όποιος αποκτήσει το εργοστάσιο να έχει ένα προβάδισμα και για την απόκτηση των ορυχείων. Κι αυτό το κάνουν γιατί κανένας επενδυτής δεν θα ενδιαφερθεί να αγοράσει το εργοστάσιο χωρίς τα ορυχεία.
Μνημονεύουμε τα παραπάνω γιατί είναι πολύ πιθανόν να εφαρμοστούν αφού είναι η μόνη "λύση" που έχει κατατεθεί στο τραπέζι τα τελευταία τέσσερα χρόνια: Απολύσεις, κλείσιμο ζημιογόνων τμημάτων και πώληση των υγιών. Ευβοϊκός Τύπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου