Του Κώστα Στούπα
Το 68% των "Ποδέμος” πριν λίγες μέρες αποφάνθηκε σε εσωτερικό δημοψήφισμα πως ορθώς ο επικεφαλής και η εκπρόσωπος του κόμματος Πάμπλο Ιγκλέσιας και ΙρένεΜοντέρο προέβησαν στην αγορά της περιώνυμης πολυτελούς κατοικίας αξίας 600.000 ευρώ και ως εκ τούτου μπορούν να συνεχίζουν να κατέχουν τις πολιτικές τους θέσεις.
Τα μέλη των "Ποδέμος” κλήθηκαν να απαντήσουν ναι ή όχι στην ερώτηση "Πιστεύετε ότι ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και η Ιρένε Μοντέρο πρέπει να παραμείνουν στις θέσεις του ηγέτη και του εκπροσώπου του κόμματος;".
Η ψηφοφορία οργανώθηκε την περασμένη εβδομάδα όταν το ηγετικό δίδυμο του Κόμματος διαμαρτυρίας που γεννήθηκε στις πλατείες των αγανακτισμένων κατηγορήθηκε για υποκρισία και προδοσία των αριστερών αρχών του.
Τον καιρό της ανόδου προς τους θώκους της εξουσίας ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και οι "Ποδέμος” είχαν "κρεμάσει” στα μανταλάκια τον τότε υπουργό των οικονομικών (Ντε Γκίντος) για την αγορά διαμερίσματος 600.000 ευρώ...
Δεν γνωρίζω αν ο Λουίς Ντε Γκίντος είχε θέσει το ζήτημα τότε σε ψηφοφορία μεταξύ των μελών του Λαϊκού Κόμματος. Αλλά αν το είχε πράξει το πιθανότερο είναι πως θα ελάμβανε την έγκριση των μελών του κόμματος.
Δεν γνωρίζω επίσης αν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Τάσος Μαντέλης ή ο Αριστοτέλης Παυλίδης ή έστω ο Γιώργος Βουλγαράκης (ηθικό και νόμιμον) κλπ είχαν θέσει σε ψηφοφορία τις υποθέσεις τους αν θα είχαν λάβει την έγκριση να συνεχίσουν ή όχι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον ελληνικό λαό ή έστω να ασκούν το επάγγελμα του πολιτικού.
Ενδεχομένως η διέξοδος του εσωτερικού δημοψηφίσματος να αποτελεί μια καλή λύση για τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη του Υπουργείου των Οικονομικών που κατηγορούνται για εκβιασμό μερικών εκατομμυρίων προς πολίτη δικαιούχο αμοιβής που "αργεί” να εκταμιευτεί...
Το ίδιο πάνω κάτω ισχυριζόταν και ο κ. Τσίπρας όταν δίχασε τη χώρα φέρνοντάς την στο χείλος της καταστροφής με το δημοψήφισμα του θέρους του 2015 και στο τέλος παρέλαβε το 60% του ΟΧΙ και το μετέτρεψε σε ΝΑΙ.
Λίγους μήνες αργότερα αιτιολόγησε σαν έγκριση της "κωλοτούμπας” την εκλογική του νίκη, παραβλέποντας πως από τα 6,33 εκατ. που είχαν ψηφίσει τον Ιανουάριο του 2015 τον Σεπτέμβριο ψήφισαν 5,67 εκατ.
Τα ζητήματα αυτά των αντιφάσεων μεταξύ λόγων και πράξεων αποτελούν ένα από τα βασικά αίτια της απονομοποίησης του δημοκρατικού πολιτεύματος σε όλες τις χώρες της Δύσης. Τούτο αφορά μόνο τις δημοκρατίες της Δύσης γιατί οι ολιγαρχίες και οι δικτατορίες στηρίζονται περισσότερο στην επιβολή δια της προπαγάνδας και του φόβου παρά στην ευρεία αποδοχή του αποτελέσματος της ελεύθερης βούλησης των πολιτών.
Όσο η επόμενη ημέρα προαλείφονταν καλύτερη από την προηγούμενη για τις κοινωνίες της Δύσης η κοινή γνώμη ήταν διατεθειμένη να κάνει και τα "στραβά μάτια” σε αντιφάσεις, παρασπονδίες και αστοχίες των πολιτικών της εκπροσώπων.
Και για αρκετές δεκαετίες μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο η επόμενη μέρα ήταν καλύτερη από την προηγούμενη για τις δημοκρατίες της Δύσης. Τα προβλήματα έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια λόγω της δημογραφικής γήρανσης, της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής επανάστασης του αυτοματισμού.
Δημογραφική γήρανση σημαίνει πως αν τη δεκαετία του ‘50 για κάθε συνταξιούχο κατέβαλαν εισφορές 5-6 εργαζόμενοι που εισέπρατταν υψηλότερους μισθούς από τη σύνταξή του, τώρα θα εργάζονται οι μισοί με μισθούς συνήθως χαμηλότερους των συντάξεων.
Παγκοσμιοποίηση σημαίνει πως ο Κινέζος και ο Βιετναμέζος κάνουν τη δουλειά του τεχνίτη του Ντιτρόιτ και του Μονάχου με το ένα τρίτο της αμοιβής του.
Αυτοματισμός σημαίνει πως το ρομπότ κάνει τη δουλειά όλων των παραπάνω εργαζομένων με χαμηλότερο κόστος και καλύτερη ποιότητα. Το μεγαλύτερο πλήγμα από την έλευση των ρομπότ θα το δεχθεί η Ασία, εκτός αν στη Δύση αρχίσουμε να καταναλώνουμε δια αντιπροσώπων.
Οι προκλήσεις αυτές είναι περίπλοκες και κάτι παραπάνω από ιστορικής σημασίας καθώς οι πολιτισμοί που καταφέρνουν να δώσουν σωστές απαντήσεις και να αποφύγουν τις καταστροφικές εξελίξεις, ξεπερνάνε την προϊστορική φάση της συμπαντικής ιστορίας που χαρακτηρίζει το στάδιο της εξάπλωσης ενός πολιτισμού στα όρια του πλανήτη του.
Υποτίθεται πως ο Ιγκλέσιας, ο Τσίπρας, η Λεπέν, ο Μπέπε Γκρίλο, ο Ερντογάν ήρθαν να ανατρέψουν το παλιό πολιτικό κατεστημένο που κάνοντας την πολιτική προσοδοφόρο επάγγελμα είχε αποστασιοποιηθεί από τα προβλήματα του μέσου πολίτη ο οποίος αρχίζει να διαισθάνεται πως αυτά που του υποσχέθηκαν έχουν ημερομηνία λήξης και τα καλύτερα είναι πίσω...
Όπως συνέβη και στον ελληνικό τύπο πριν μερικά χρόνια οι νέοι εκδότες αποδείχτηκαν πολύ χειρότεροι από τους παλαιούς, οι περισσότεροι των οποίων ναι μεν διαπλεκόντουσαν αλλά κρατούσαν και κάποιους κανόνες για το φόβο των Ιουδαίων...
Η απάντηση στην κρίση που περνά η πολιτική εκπροσώπηση στις δυτικές δημοκρατίες είναι παλιά και αφορά την ενίσχυση της ηθικής υπόστασης του ατόμου που συμπεριλαμβάνει και τη συνοχή μεταξύ λόγων και πράξεων. Το πρόβλημα της αποηθικοποίησης και της απαξίωσης είναι γενικότερο στη Δύση.
Ανεξάρτητα από το ποιες πράξεις των δημοσίων προσώπων είναι νόμιμες αυτές θα πρέπει να έχουν και ηθικό υπόβαθρο. Τουτέστιν, δεν πράττουμε αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους ούτε σήμερα λέμε τα αντίθετα από αυτά που λέγαμε χθες...
Στην αρχαία Ελλάδα οι σοφιστές αμφισβήτησαν τις παραδοσιακές αξίες και με τον ρητορικό λόγο αποδεχόντουσαν μόνο ό,τι αιτιολογείται από λογικές επαγωγές.
Θεωρητικά αποδεχόντουσαν ό,τι δηλαδή οι συνειρμοί της λογικής μπορούν να αποδείξουν σαν επωφελέστερο.
Ποιος έχει σημασία για τον ασθενή ο γιατρός ή ο ρήτορας ρωτάει ο Σωκράτης σε ένα πλατωνικό διάλογο. Ο γιατρός γνωρίζει ποιο φάρμακο χρειάζεται ο ασθενής αλλά ο ρήτορας μπορεί να πείσει τον ασθενή να πάρει το σωστό φάρμακο και όχι κάποιο γιατροσόφι, απάντησε ο σοφιστής στον ίδιο διάλογο. Και αν σοφιστής έχει λόγο να το πείσει να απορρίψει το φάρμακο και να πάρει το γιατροσόφι;
Οι σοφιστές εμφανίστηκαν στην Αθήνα τον 5ο π.Χ αιώνα και κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσαν το κίνημα του διαφωτισμού της εποχής. Έθεσαν τον άνθρωπο στο επίκεντρο και με τον ρητορικό λόγο αμφισβήτησαν τις μέχρι τότε αδιαμφισβήτητες αξίες.
Κατηγορήθηκαν για αγύρτες και απατεώνες αλλά δεν ήταν. Απλά οι άνθρωποι τότε όπως και σήμερα αποδείχτηκαν αδύναμοι να διαχειριστούν τα ζητήματα με βάση το αμοιβαίο συμφέρον και την κοινή λογική.
Οι σοφιστές δεν πίστευαν σε αναλλοίωτες ηθικές αρχές, αντίθετα ο Σωκράτης ήταν αυτός που το έκανε (ο πρώτος σε τέτοια έκταση εκτός κάποιου θρησκευτικού δόγματος). Το απόγειο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας συμπίπτει με το απόγειο του κινήματος των σοφιστών. Αυτά πριν τον μεγαλύτερο πόλεμο της αρχαιότητας, τον Πελοποννησιακό.
Μετά τον πόλεμο η δημοκρατία και η ακμή δεν επέστρεψε ποτέ στην κοιτίδα της. Το πολίτευμα συνεχώς ολίσθαινε προς ολιγαρχικές εκδοχές μέχρι που ο βασιλιάς Φίλιππος κυριάρχησε στον ελληνικό χώρο.
Από την οπτική της κατάπτωσης των αξιών και της έλλειψης αιδούς και ηθικής μια παρόμοια περίοδο διανύουμε και σήμερα.
Όμως, τα ψέματα δεν είναι η λύση, ακόμη και αν τα πιστεύουν όλοι... Τα ψέματα, χρειάζονται μεγαλύτερα ψέματα για να κρυφτούν μέχρι που κανένας δεν είναι σε θέση να διακρίνει τη είναι ψέμα και τι αλήθεια...
Προς τα εκεί βαδίζουμε...
kostas.stoupas@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου