ΛΑΡΚΟ: Σε μια κλωστή κρέμεται η συνέχιση της τροφοδοσίας με ρεύμα

Σε μια κλωστή κρέμεται η συνέχιση της τροφοδοσίας με ρεύμα της νικελοβιομηχανίας ΛΑΡΚΟ, καθώς ελάχιστα 24ωρα προτού εκπνεύσει η διορία της ΔΕΗ για την εξεύρεση λύσης, αυτή ακόμη δεν φαίνεται να έχει βρεθεί.

Του Γιώργου Φιντικάκη
ΠΗΓΗ Energy Press

Δίχως αυτό να σημαίνει ότι σήμερα και τις αμέσως επόμενες ημέρες δεν θα εξαντληθεί κάθε περιθώριο για την κατάληξη σε μια συμφωνία με τη ΛΑΡΚΟ, η οποία χρωστά πλέον στη ΔΕΗ πάνω από 300 εκατ ευρώ, εντούτοις, σύμφωνα με πηγές της τελευταίας, μέχρι και χθες αυτή δεν είχε επιτευχθεί.
Τα πάντα είναι πλέον ανοικτά, οι διαβουλεύσεις που διεξάγονται σε κορυφαίο επίπεδο, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, με το τελεσίγραφο για άρση της εκπροσώπησης της ΛΑΡΚΟ, κατά το μοντέλο της Χαλυβουργικής, να εκπνέει την 1η Ιανουαρίου 2019.

Εξάλλου, το χθεσινό σκληρό ύφος της ΔΕΗ προς τη Χαλυβουργική και οι καταγγελίες ακόμη και για πιθανή εξαπάτηση της πρώτης, ερμηνεύεται και ως ένα μήνυμα προς τη ΛΑΡΚΟ.Στην χθεσινή της ανακοίνωση η ΔΕΗ επισημαίνει ότι παρ’ ότι η Χαλυβουργική είχε πάψει να παράγει χάλυβα και συναφή προϊόντα από το 2015, εντούτοις συνέχιζε να απολαμβάνει τη προνομιακή τιμολόγηση που παρέχει η επιχείρηση αποκλειστικά προς τις βιομηχανίες του κλάδου. Κάνει μάλιστα λόγο η ΔΕΗ για παραβίαση των όρων της μεταξύ τους σύμβασης, προσθέτοντας ότι έχει ήδη προβεί στις δέουσες ενέργειες για την αποκατάσταση της ζημιάς, όσο και για τη διαλεύκανση τυχόν εξαπάτησής της.

Το πιθανότερο είναι πως η ΔΕΗ αναφέρεται στις πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες εδώ και χρόνια η παραγωγή χάλυβα στο εργοστάσιο της Ελευσίνας, όπως και η λειτουργία του ελασματουργείου, είχαν σταματήσει, και η οικογένεια Αγγελόπουλων ενοικίαζε τις εγκαταστάσεις του, σε μονάδα παραγωγής υγροποιημένων αερίων μιας τρίτης εταιρείας. Αλλά η προνομιακή τιμολόγηση που απολάμβανε η Χαλυβουργική αφορούσε βάσει της σύμβασης με τη ΔΕΗ αποκλειστικά τη παραγωγή χάλυβα, και όχι τη παραγωγή υγροποιημένων αερίων ή άλλων προϊόντων, όσο υψηλές και αν είναι οι ενεργειακές τους καταναλώσεις.

Το ένα λοιπόν μέτωπο που παραμένει ανοικτό καθώς όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει νομική συνέχεια, λέγεται Χαλυβουργική. Το άλλο λέγεται ΛΑΡΚΟ, με την οποία η ΔΕΗ διαπραγματεύεται αφενός τη θέσπιση ειδικών ρητρών ώστε η νικελοβιομηχανία να την αποζημιώνει πλήρως και έγκαιρα για την καταναλισκόμενη ενέργεια, αφετέρου την εκπόνηση ενός σχεδίου αποπληρωμής των χρεών της και την άμεση εφαρμογή του, αρχής γενομένης από τα χρέη που συσσωρεύτηκαν στο πλαίσιο της από 21/ 6/ 2017 μεταξύ τους σύμβασης.

Τους άξονες της συμφωνίας είχε περιγράψει με δική του ανακοίνωση στις 12 Δεκεμβρίου και ο υπουργός Ενέργειας Γ. Σταθάκης, προκειμένου να αποδεχθεί η ΔΕΗ να μεταθέσει την εφαρμογή της άρσης εκπροσώπησης της ΛΑΡΚΟ για την έναρξη του νέου έτους, όπως και τελικά έγινε. Το σχέδιο Σταθάκη προέβλεπε αφενός ότι η ΛΑΡΚΟ θα προσαρμόσει το επίπεδο παραγωγής σε χαμηλότερα επίπεδα που υπαγορεύουν οι χαμηλές τιμές του νικελίου, αφετέρου ότι θα μεταβιβάσει πρόσθετες χρηματοροές της στη ΔΕΗ και θα προχωρήσει σε εξορθολογισμό του μισθολογικού κόστους.

Είναι άγνωστο πόσα από τα παραπάνω έχει αποδεχθεί η πλευρά της ΛΑΡΚΟ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι καθώς η πορεία της τιμής του νικελίου υπήρξε χειρότερη των προβλέψεων, η εταιρεία καταγράφει συνεχείς ζημιές και συσσωρεύει νέες οφειλές προς τη ΔΕΗ, που όπως διαμηνύει δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε άρση εκπροσώπησης της βιομηχανίας από το νέο έτος.

Σήμερα η πορεία της μεγαλύτερης βιομηχανίας νικελίου της Ευρώπης και από τις πέντε μεγαλύτερες παγκοσμίως, μετά και την καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για μη ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων ύψους 136 εκατ. ευρώ, δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη.

Από τη πλευρά της η κυβέρνηση επιχειρεί να αποφύγει να βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στον δρόμο, καθώς το 2019 είναι εκλογική χρονιά. Σαν αποτέλεσμα η διοίκηση της ΔΕΗ, καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στις πολιτικές επιταγές των προϊσταμένων του, και την προάσπιση των συμφερόντων της ίδιας της επιχείρησης, μέτοχοι της οποίας, όπως μεγάλα ξένα funds, έχουν εγείρει ζητήματα νομικών συνεπειών για τη ζημία που προκαλούν τα χρέη της ΛΑΡΚΟ, τα οποία και έχουν ξεπεράσει πλέον τα 300 εκατ. ευρώ.